منتظران ظهور
مهدویت
منتظران ظهور
مهدویتدرباره من
می خواهم اوج بگیرم تا به آسمانی تا به آسمانی که فقط صدای بال فرشتگان در آن به گوش می رسد ، تا به ابرهایی که فقط عشق می بارند ، تا آنجا که نوای اذان را با صوت فرشتگان بتوان شنید و به شقایقها اقتداء کرد . می خواهم اوج بگیرم ...
ادامه...
مدت حکومت حضرت مهدی (ع)
و در بعضی از روایات چهل سال و 309 سال به اندازه مدت خواب اصحاب کهف نیز گفته شده است. (بحارالانوار، ج52، ص390)
بعید نیست که مدت حکومت آن حضرت 309 سال باشد ، ولی مراحل حکومت او پنج سال و هفت سال و نوزده سال باشد و پس از چهل سال ، تکمیل گردد و سپس ادامه یابد ، امام باقر (ع) فرمود :
یملک القائم ثلاثماه سنه و یزداد تشعاً کما لبث اهل الکهف فی کهفهم، یملا االارض عدلا و قسطاً کماملئت ظلماً و جوراً، فیفتح الله له شرق الارض و غربها، و یقتل الناس حتی لا یبقی الا دین محمد (ع) :
‹‹امام قائم(ع) 309 سال به مقدار خواب اصحاب کهف در غار خود ، حکومت می کند ، سراسر زمین را پس از آنکه پر از ظلم و جور شده ، پر از عدل و داد نماید ، خداوند شرق و غرب زمین را برای او فتح نماید ، او دشمنان را بکشد به گونه ای که تنها دین اسلام در سراسر جهان باقی بماند.›› (بحارالانوار، ج52، ص390)
امام مهدی (عج) کیست؟
امام مهدی (عج) کیست؟
پدرش امام حسن فرزند علی ، فرزند محمد ، فرزند موسی ، فرزند جعفر ، فرزند محمد ، فرزند علی ، فرزند حسین ، فرزند علی بن ابیطالب (درود خداوند بر تمامی آنان باد) بود و مادرش کنیزی ترک و از سلاله پاکی بود که با اوصیای عیسی بن مریم پیوند می یافت . نام این کنیز ، نرجس یا صیقل بود . او پیش از ازدواج با امام حسن (ع) در کشور خود ، به خاطر خوابی که دیده بود ، اسلام آورد و هنگامی که طلایه داران سپاه اسلام به دیارش هجوم بردند خود را تسلیم آنان کرد تا تقدیر ، او را به خانه امام عسکری بیاورد و مادر حجت خدا گردد .
میلاد امام مهدی
در شب نیمه شعبان سال 255 و یا 256 هجری و در شهر سامراء پایتخت خلافت در روزگار معتصم عباسی ، امام مهدی چشم به جهان گشود .
ولادت او را شواهدی بود که نشان می داد خداوند برای این نوزاد با سعادت چه اثری بر زندگی بشر مقدر نموده است .
اجازه دهید با هم به سخنان حکیمه دختر امام جواد و عمه امام حسن گوش فرا دهیم و ماجرا ولادت آن حضرت را از زبان او بشنویم :
امام حسن عسکری مرا خواست و گفت :
حکیمه ! امشب نزد ما افطار کن . امشب نیمه شعبان است و خداوند تبارک و تعالی حجت را در این شب آشکار فرماید . او حجت خدا بر زمین است .
حکمیه گوید : پرسیدم مادر این نوزاد کیست؟ فرمود : نرجس .
گفتم : فدایت گردم! نشانی از حمل ، در نرجس نمی بینم . فرمود: همین است که با تو گفتم .
حکیمه گوید : به خانه آن حضرت آمده ، سلام دادم و نشستم . نرجس آمد ، کفش از پای من درآورد و گفت : ای بانوی من و بانوی خانواده ام امشب چگونه ام؟ به او گفتم : تو بانوی من و بانوی خانواده منی . گفت : چنین نیست . سپس گفت : عمه چه شده است؟ به او گفتم : خداوند متعال امشب تو را فرزندی عطا خواهد کرد که در دنیا و آخرت سرور است ...
حکیمه گوید : نرجس ، از شنیدن این سخن خجل شد و شرم کرد . چون نماز شام را گزاردم ، افطار کردم به بستر رفته ، خوابیدم . نیمه شب برای خواندن نماز شب از جا برخاستم . نرجس خفته بود و نشانی از وضع حمل نداشت . نمازگزاردم و به تعقیبات نماز پرداختم و آنگاه دوباره خوابیدم . پس از لحظه ای مضطرب برخاستم و او را دیدم که خوابیده ، سپس برخاست و نماز گزارد و خوابید . حکیمه گوید ؛ برای آنکه ببینم سپیده دمیده یا نه ، بیرون آمدم . دیدم که هنوز فجر اول است . نرجس خفته بود . درباره سخن امام حسن (ع) دچار تردید شدم که ناگاه
حضرت از جایی که نشسته بود با صدای بلند به من بانگ زد : «عمه شتاب مکن! هنگام وعده نزدیک است». حکیمه گوید : نشستم و سوره های «سجده» و «یاسین» را قرائت کردم . در این حال بودم که ناگهان نرجس مضطرب از خواب بیدار شد . به طرف او جستم و نام خدا را بر او بردم و آنگاه پرسیدم : آیا چیزی احساس می کنی؟ گفت : آری عمه . گفتم : روح و قلب خود را قوی نگه دار . این همان چیزی است که با تو گفته بودم . مرا سستی فرا گرفت و او را زایمان . ناگهان متوجه صدای سرورم امام زمان شدم . پرده از نرجس برداشتم . دیدم نوزاد به دنیا آمده و سجده گاههای خویش را بر زمین نهاده و در حال سجده است . او را در آغوش گرفتم . دیدم (بر خلاف سایر نوزادان) تمیز و پاکیزه است .
در این هنگام امام عسکری مرا بانگ زد : عمه! پسرم را نزد من بیاور . او را خدمت امام (ع) بردم . امام با دست ، زیر رانها و پشت بچه را گرفت و پاهای او را روی سینه خود گذارد و سپس زبان در دهانش گردانید و دست بر چشمان و مفصلهای بدن نوزاد کشید . (کمال الدین- صدوق، ج 2، ص 99)
رحلت مهدی (ع) چگونه است ؟
رحلت مهدی (ع) چگونه است ؟
در مورد پایان عمر حضرت ولی عصر (ع) ، به طور کلی از گفتار امامان (ع) بر می آید که همه آنها کشته و شهید می شوند ، از جمله امام حسن مجتبی (ع) فرمود :
والله لقد عهد الینا رسول الله (ع) ان هذاالامر یملکه احد عشر اماماً من ولد علی و فاطمه (ع) ما منا الا مسموم او مقتول :
‹‹سوگند به خدا رسول خدا (ع) با ما چنین عهد کرد که یازده نفر از فرزندان علی (ع) و فاطمه (ع) به امامت می رسند ، همه ما مسموم یا کشته می شویم.››
چنانکه تاریخ نشان می دهد ، همه امامان (ع) تا امام حسن عسکری (ع) با شمشیر یا زهر ، به شهادت رسیدند ، حضرت مهدی (ع) نیز چنین خواهد شد.
در مورد چگونگی شهادت امام قائم (ع) روایتی در دست نیست ، جز این که علامه یزدی در کتاب الزام الناصب (صفحه 190) می نویسد :
‹‹هنگامی که هفتاد سال از حکومت حضرت مهدی (ع) گذشت ، زنی به نام سعیده که از بنی تمیم است و در صورتش ریش دارد ، هنگام عبور حضرت مهدی (ع) سنگی بزرگ از پشت بام به طرف حضرت مهدی (ع) پرتاب می کند، و همین موجب شهادت آن حضرت می شود ، و امام حسین (ع) غسل و کفن و نماز آن حضرت را بر عهده می گیرد ، و این مطلب برگرفته از روایات امامان (ع) است.›› سپس امام حسین (ع) زمان حکومت را به دست می گیرد و پس از او امامان دیگر یکی پس از دیگری رجعت کرده و حکومت می کنند ، و حکومت امامان (ع) سالهای بسیار ، طول می کشد ، و طبق بعضی از روایات ، تنها امام حسین (ع) بعد از حضرت مهدی (ع) چهل سال حکومت می نماید .
نوشته شده :پایگاه جامع علشورا
چگونه باید امام زمان(عج)را یاری کنیم؟
بخش دوم از سلسله مقالات یاری امام زمان(عج):
یاری قلبی:
همانگونه که شکر دارای سه مرحله ی قلبی ، زبانی و عملی است یاری امام عصر علیه السلام با توجه به نسبت مستقیمی که با شکر برقرار می‌کند دارای سه مرتبه خواهد بود .
نخستین و اساسی‌ترین این مراحل یاری قلبی است : انسان شاکر چگونه می‌تواند قلباً یاور امام خود باشد ؟ اگر انسان در درون خود معرفت نسبت به اسم و اوصاف امام پیدا کند و در پی آن محبت مولایش را به دل بگیرد ، مسلماً مراتب مهمی از یاوری قلبی را به دست آورده است .
پس از این پایه گذاری که محبت و معرفت میکنند ، پاک سازی درون از زشتی‌ها و رذائل اخلاقی جایگاهی منحصر به فرد دارد معرفت صحیح نسبت به امام علیه السلام ، روح و عصاره‌ی دین است و اگر کسی بخواهد به ثمره ی عملی بندگی خدا برسد ، باید این ریشه را در ضمیر خود استوار کند . شناخت دین ، در واقع وابسته به معرفت صحیح یافتن نسبت به امام علیه السلام است که گوهر دین را تشکیل می‌دهد و حکمتی که خداوند در آیات قرآن از آن به « خیر کثیر » یاد می‌کند ، همین است .
