آقا مارو ببخش

السلام علیک یا اباصالح المهدی از عشق تو گفتیم و نمک گیر شدیم تا ساحل چشمان تو تکثیر شدیم گفتند غروب جمعه خواهی آمد آنقدر نیامدی که ما پیر شدیم آقایم بچه که بودم، می شنیدم، آقا، غیبت و ظهور؛ نمی دانستم یعنی چه بزرگتر که شدم معنی آقا را فهمیدم و غیبت را نیز آموختم چیست. اما برایم سؤال بود چرا این همه طولانی، پس کی تمام می شود؟  اصلا چرا غایب شده ای آقا؟ بزرگتر شدم، جواب گرفتم فهمیدم 313 نفر باید باشند تا تو قیام کنی، می دانی چرا می گویم قیام؟ چون همه اش همین را می شنیدم: آقا بیاید جنگی راه می افتد و خیلی آدم  کشته می شود، خونریزی می شود، تمام خیابانها را خون می گیرد و... با خودم می گفتم چرا اینجوری؟ پس چرا دعا می کنند تا بیاید؟ بعد فهمیدم، نه آقای من آقای خوبی است، آنهایی که این حرفها را می زنند  یا آقا را خوب نمی شناسند و یا نمی خواهند بشناسند و یا اینکه عمداً آقای  خوب ما را اینجوری نشان می دهند. آقای  ما قیام می کند اما برای برکندن هر چه بدی است و نشاندن نهال عدالت و  صلح در همه جهان. و حال فهمیدم ما آدمهای خوبی نیستیم که آقایمان هنوز در پس پرده است فهمیدم، آن مردی که همیشه در کتاب فارسی همیشه در باران می آمد،  آقای ما نبود، چون تا آقا  نیاید باران نمی بارد تا باران نبارد که دنیا پاک نمی شود حال فهمیدم آقا، یعنی عشقِ من و هزاران مثل من غیبت، یعنی چشم انتظاری و تلاش و نه فقط نشستن و دعا کردن ظهور، یعنی رسیدن به مقصد و دیدن جمال زیبای مهدی فاطمه(سلام الله علیها( ما کم کاری  کرده ایم آقا، ما را ببخش