عید آمد و عید آمد

بگــذشت مــه روزه ، عیــد آمـد و عیـــد آمد

بگذشت شـب هـجـران، معشوق پدید آمد

آن صبح چو صادق شد، عذرای تو وامق شد

معشوق تو عاشق شد، شیخ تو مرید آمد

شـد جنـگ و نظـر آمـد، شد زهر و شکر آمد

شد سنگ و گهر آمـد، شد قفل و کلید آمد

جــان از تــن آلــوده، هــم پاک بـه پاکی رفت

هـرچنــد چـو خورشـیدی بر پاک و پلید آمد

از لــذت جـــام تــــو دل مـــانــده بــه دام تو

جــان نیـز چــو واقـف شـد، او نیـز دوید آمد

بــس تــوبه شایسته برسنگ تو بشکسته

بـس زاهــد و بـس عابد کو خــرقه درید آمد

بــاغ از دی نــامحــرم سه ماه نمی زد دم

بـر بـــوی بــهـــار تــو، از غیــب رسـیـد آمد