آگاهی برخی از شیعیان از تولد
حضرت
شیخ مفید از تعدادی از اصحاب، خادمان و یاران نزدیک امام عسکری ـ علیه السلام ـ روایت کرده که آنان موفق به دیدار امام زمان ـ علیه السلام ـ شدهاند.
محمد بن اسماعیل بن موسی بن جعفر، حکیمه خاتون دختر امام جواد ـ علیه السلام ـ ، ابوعلی بن مطهر، عمرو اهوازی و ابونصر طریف خدمتگزار خانه امام، از آن جمله بودند.[1]
بدین ترتیب امام حسن عسکری ـ علیه السلام ـ فرزند خود را به برخی نشان داد و ایشان را جانشین خویش معرفی کرد.
شیخ کلینی از ضوء بن علی
عِجًلی روایت کرده که مردی ایرانی از اهالی فارس به او گفته بود: به منظور خدمت در
منزل امام عسکری ـ علیه السلام ـ به سامرا رفتم و امام مرا به عنوان مسئول خرید
خانه پذیرفت. وی میگوید: روزی حضرت عسکری ـ علیه السلام ـ فرزند خود را به من نشان
داد و فرمود: «هذا صاحبکم»؛ وی اظهار میکند که پس از آن نیز تا رحلت امام آن کودک
را ندیده است. او میافزاید: در زمانی که وی آن حضرت را دید، حدود دو سال سن داشته
است.[2]
شاید پر اهمیتترین دیدار اصحاب امام عسکری
ـ علیه السلام ـ از حضرت بقیه الله ـ علیه السلام ـ زمانی بود که محمدبن
عثمان عمری از وکلای خاص امام زمان ـ علیه السلام ـ همراه با چهل نفر دیگر در خدمت
امام بودند. آن حضرت فرزند خود را به آنان نشان داد و فرمود:
هذا إمامکم من
بعدی و خلیفتی علیکم، أطیعوه ولا تتفرقوا من بعدی فی أدیانکم لتهلکوا، أما انکم
لاترونه بعد یومکم هذا.
این امام شما پس از من و جانشین من در میان شماست. از او فرمان برید و پس از من در دین خود اختلاف نکنید که در این صورت هلاک میشوید و پس از این هرگز او را نخواهید دید. در ادامه این روایت آمده است که: چند روز پس از آن، امام عسکری ـ علیه السلام ـ رحلت کرد.[3] همین روایت را شیخ طوسی نیز نقل کرده و برخی رجال شیعه را که در این جمع چهل نفری حضور داشتند، نام برده که از آن جمله: علی بن بلال، احمد بن هلال، محمدبن معاویه بن حکیم و حسن بن ایوب بن نوح بودهاند.[4] نام بردن از آن حضرت در آن دوران ممنوع بود و امام عسکری ـ علیه السلام ـ تأکید داشتند که تنها با عنوان الحجه من آل محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ از ایشان نام برند.[5]
________________________________________
[1] . الارشاد، ص 350ـ 351 و نک؛ ینابیع المودّه، ص 461.
[2] . الکافی، ج 1، ص 514.
[3] . منتخب الاثر، ص 355 از کمال الدین، و نک: ینابیع المودّه، ص 460؛ الغیبه، طوسی، ص 217.
[4] . منتخب الاثر، ص 355.
[5] . کشف الغمه، ج 2، ص 449. رسول جعفریان ـ حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، ص570